Dag 8 - Beaune(F) > La Clayette(F)
We hebben eigenlijk een veel te mooi uitzicht vandaag, dus beter naar buiten kijken naar de kasteelvijver van La Clayette dan de hele avond in dat bakkie staren… Ananas!
Toch even een paar highlights:
Highlight 1- (please skip if you do not like fietsenmakers) de fietsemaker op reis show is doorgezet. Een paar honderd kilometer geleden herinner ik me een weerstand in mijn rem te voelen, maar
omdat ik steil ging afdalen trok ik daar maar even doorheen. Dat blijkt nu mijn schakel kabel te hebben gesloopt, waardoor ik niet meer mijn hele bereik heb (da’s best vervelend op de eerste dag
van een bergetappe in het Massif Central)
Highlight 2- Arnoud is de beste psycholoog en foutste Marketeer die ik ooit heb meegemaakt. Al dagen zit hij me te prepareren voor de ‘juiste’ keuze. We kunnen langs ‘De Oost’ ( relaxed door het Rhônedal over Lyon) of langs ‘De West’ (ploeteren met 3300 hoogtemeters over het Massif Central). Ik weet het, het is mijn eigen keuze, maar dit is er aan die keuze vooraf gegaan:
- reeds in Nederland bij de voorbereiding kreeg ik alle routekaarten in GPX formaat (makkelijk voor ieder navigatiesysteem) opgestuurd. De Oost-route kon hij in eerste instantie niet vinden.
- in België kreeg ik complimenten over mijn groot klim vermogen door de Ardennen. (Dat noemt de psycholoog positieve affirmatie)
- In Frankrijk viel het Arnoud op hoeveel oude mensen met e-bikes er langs de rivieren rijden. (Dat noemt de Marketeer subliminale boodschappen, de verstopte boodschap is: echte helden gaan via de
bergen)
Uiteindelijk ben ik gezwicht voor al deze marketing poweren ben ik geheel uit vrije wil deze martelgang aangegaan. En ik ben erg benieuwd. Maar eerst al mijn versnellingen terug krijgen.
Wat me wel opvalt in de Bourgogne streek is dat er in contrast met onze vorige gebieden daadwerkelijk mensen in de dorpen wonen, hoewel ze in deze wijnstreek allemaal aan kofferbak sales doen: (zoom in als je me niet gelooft)
Verder valt op dat hier nog geluk te vinden is: “Groene Eend!”
Daarnaast zie ik gelukkig dat de Grande Rue eindelijk weer wat Grandeur heeft, en de huizen met wat meer Charme zijn ingericht.
Al met al een heerlijke eerste dag van de Grote Martelgang.
Tot morgen!
En als je de sportieve preparaties wilt volgen:https://strava.app.link/rgiu5KHr6qb
Dag 7- Villers(F) > Beaune(F)
Het gaat weer lekker. Niet alleen omdat ik een goede nachtrust heb gehad, maar ook omdat:
1) Het niet meer zo foei heet is
Om maar eens midden in de rit te beginnen: we reden vandaag over de Rue du Four Banal. Ik was blij dat het niet zo’n banaal oventje meer was vandaag.
2) Omdat het de “fietsenmaker op reis show” was vandaag.
Ik heb 3x mijn band mogen verwisselen. Ik leer veel van onze ervaren fietser Arnoud. Sommige dingen preventief, zoals: fiets niet te hard van een colletje na een bui, sommige “the hard way” zoals dat er na een klein buitje veeltroep op de weg ligt, wat de kans op lek rijden vergroot.
3) Omdat we een heleboel dieren hebben gezien
In het eerste stuk langs de Saône zagen we enorm veel vissen (okee, op de borden langs de weg) En verderop hebben we in een waterval in een keer een gestorven Ent (kom op, doe even mee, Lord of the Rings!)
en een dinosaurus gezien (of althans een boom die daar verdacht veel op leek)
4) Omdat we met redelijk gemak 168 kilometer fietsten en daarmee voorbij een totaal van 1000 km (ook wel 1Mm) kwamen.
Dat was iets om te vieren! En aangezien we al van de Champagne naar de Bourgogne zijn gefietst hebben we dat met een ‘Cremante Bourgogne’ gevierd
Dag 6 - Thaon-les-Vosges(F) > Villers sur Port
Tja, vanochtend was ik dus weer niet zo fris. Weer slecht geslapen.We hebben best flink wat kilometers gemaakt en hitte gevangen, dat doet iets met je weerstand. Dus mijn eerste wens was om een dagje te blijven in ons prachtige blauwe kasteel met de fantastische gastvrouw. Snel rekensommetje: we zijn op 1/3 van de tijd en hebben al 750 van de 1900km afgelegd. Dus we hadden wat ruimte. Maar ja, alle kamers waren vol, zo praktisch is het dan ook weer. Bye bye blauw kasteel!
Dus we hebben besloten een toeristisch ritje met lage snelheid, veel pauzes, en niet meer dan 100km te maken. Dat is ons voor het eerst gelukt.
En we waren nog maar net weg, of we kregen als toerist onze droom beaarheid: het kanaal waar we al een dag hadden langsgefietst zit vol met sluisjes, maar gisteren was er geen een waar juist als
wij langskwamen een boot in zat. En wat wil het geluk: vanochtend meteen bij ons eerste sluisje raak.
Maar nu komt er even een fijn wetenschappelijk feitje: overal in Frankrijk staan van die borden over de “scheiding der wateren”. Ik heb me daar op de snelweg al regelmatig over verbaasd en vroeg me af: “hoe weten ze dat?” en “is het ook helemaal droog op die plek?”(Immers het water vloeit daar OF naar de Noordzee OF naar de Mediterranee. We vonden dat bord langs ons fietspad.
Tijd voor wat wetenschappelijk onderzoek. En wat blijkt? Het is helemaal niet droog in het midden! Een hoax? Nee hoor, dat is dankzij al die sluisjes dat er ook water precies in het midden ligt. Maar vanaf dit punt gaan de deurtjes precies andersom open om dit keer het water niet richting Maas en Moezel, maar richting Saône tegen te houden. Je kan er maar druk mee zijn op je toeristische fietstocht.
En verder: 2x pluspunten voor Renault, maar helaas later toch een minpunt. En ik heb we redelijk aan den lijve mogen ervaren hoe hard de ontvolking van het Franse platte land gaat. De huizen in de
hoofdstraat van ieder dorp staan voor 80 a 90%. Met zo’n bezetting wordt de hoofdstraat, die steevast “Grande Rue” heet niet bepaald de allure die je ervan verwacht.
Uiteindelijk netjes onder de target van honderd kilometer gebleven, bewijs: https://strava.app.link/UtVFfOMY2qb en een leuk Chambre d’Hotes gevonden met zwembad (klopt volgens omschrijving) maar op 4km van enig dorp (klopt niet volgens omschrijving). Omdat we beiden geen zin meer in fietsen hebben en 2x4km niet in mijn doelstelling van de dag past, hebben we ons nood voedsel aangebroken en genoten van een heerlijk gevriesdroogd pakje macaroni bolognese
Nu op dokters advies met een pillen cocktail naar bed om eindelijk eens goed bij te slapen.
Dag 5 - Hattonville(F) > Thaon-les-Vosgues(F)
Jongens jongens, het moet af en toe ook wat tegen mogen zitten. Een wijs man zei ooit “als het nooit tegen zit is het geen avontuur, maar een all-inclusive ” (oh ja, dat was mijn eigen quote)
Vandaag begon wat pittig, vooral omdat ik vannacht de slaap niet kon vatten. We hadden op ons warme zolderkamertje verkoeling gezocht door een ventilator in de vensterbank te zetten. Maar daar heb ik de hele nacht een dichte neus en een kriebel hoestje aan over gehouden. Ik heb ongeveer 2 uur geslapen. Waar slaap toch je unieke kans is om bij te komen van al dat fietsen heb ik de afgelopen 36 uur ruim 11 uur gefietst, maar slechts 2 geslapen. Er is momenteel geen spiertje meer in mijn lijf dat niet protesteert! Dat wordt een goeie nacht vannacht.
We begonnen met een pad wat eigenlijk toch echt geen pad was. Ik voelde me een beetje als in het boek “Deamon”, waar de virtuele werkelijkheid wint van de echte waarheid. Waar mijn werkelijkheid zei dat dit een grasveld was:
…zei m’n navigatie dat ik toch echt rechtdoor moest. We kwamen in een bospad dat met de MTB waarschijnlijk bijzonder leuk is, maar met een volgepakte racefiets net iets voorbij uitdagend.
Maar we hebben ons er doorheen geworsteld. En nu Arnoud mopperde over het routeboekje was ik gelukkig niet meer alleen in mijn putje…
Maar daarna werd het weer een prettige route door niets. Waar ik dacht dat Verdun sinds de 1e Wereld Oorlog niet veel meer deed dan zijn gevallenen herdenken, zette die trend zich voort. Ik denk dat de Loirraine ooit een zeer welvarende regio is geweest, met een heel actieve industrie. Maar daar is naast oude spoorlijnen en kanalen en een ingevallen fabriek bijzonder weinig van over. Wie weet bijvoorbeeld wat ze hier in Vincey deden pakweg vorige eeuw of die daarvoor?
Naast een dorpje wat Charme heette, en een paar schattige sluisjes waar we telkens precies te laat waren om een boot te zien passeren, hebben we weinig charme kunnen ontdekken.
Maar de klap op de vuurpijl was toen ik de «GitesEtChambresd’Hotes» app opende en daar met een prachtige gastvrije Française in een Blauw Kasteel terecht kwam. Ze had nog wel een ‘kamertje’ voor
ons. En toen we zeiden dat we hongerig waren van de fietstocht en ergens in de stad, Thaon-les-Vosgues, een happie wilde eten, zei ze: och, ik heb niks voorbereid maar een kaasfondue kan ik wel
voor je regelen. En ze heeft me toch een kampioensmaaltijd voorbereid! Met een heerlijk toetje van zelfgemaakt ijs met zelfgemaakte bessencompote. Wow! In mijn roestige Frans wist ik er toch nog
een groot compliment te geven: « vous avez dite que vous n’avez pas préparé aucune chose, mais ça était la plus bon chose qu’on a mangé jusqu’à maintenant »
Nu belachelijk vroeg naar bed, met een dubbele magnesium/vitamine cocktail (schijnt goed voor het herstel te zijn volgens Arnoud) en morgen gezond weer op. Maar kijk nou wat een plaatje deze kamer:
Dag 4 - Mareville (F) > Vigneules-les-Hattonchatel (F)
We hebben vandaag dus echt wel van de zondag genoten. Zondagochtend begint met een gebedje naar de beschermheilige van de fietsers, St. Christoffel. Met onze handjes gevouwen en onze oogjes dicht hebben we gebeden. Maar de echte ochtendmis in de kerk van Mareville hebben we gemist We hebben ons namelijk heerlijk kansloos verslapen, werden pas om 9:20u wakker. Dat is nog eens luisteren naar je lichaam: geen wekker zetten. Blijkbaar toch iets teveel gegeven gisteren, dat ons lijfje nog wat rust nodig had. Maar na een heerlijk ontbijt rustigaan vertrokken.
Het gebedje naar Chistoffel had geholpen, want het was minder extreem warm dan gisteren, met een ‘comfortabele’ 31 graden ten opzichte van de 34 gisteren. De reis terug naar onze route was beter,
Strava kent meer fietsvriendelijke routes dan Google. Maar naast een paar mooie kastelen en een prachtige trekvaart langs een kanaal bij de Meuse was er tot Verdun weinig te vertellen.
Bij Verdun kiezen we gezien de toch nog pittige temperatuur weer een Siësta te houden en de ambitie voor de middag niet te hoog te leggen. We boeken een leuke AirBnB in Vigneules-les-Hattonchatel.
Het moet een flinke onderhandeling zijn geweest tussen de kasteelheren om tot zo’n complexe dorpsnaam te moeten komen.
Op weg ernaartoe zet de wind aan tot een goede kracht 4 in de rug, dus zelfs heuvelop gaat met gezwinde spoed. En we komen bijna zonder auto’s te zien bij onze eindbestemming. Ik had het al bijna
opgegeven om de auto-beleefdheidsscore bij te houden na de eerste paar dagen. Hoffelijk gedrag: +1 punt voor het automerk, lomp gedrag -1 punt. Tot nu toe ging het goed met Mercedes op een saldo
van +2 en minder met Opel met een saldo van -2. Maar aan het eind van de dag kwam er een Peugeot binnen in de hitparade met stip op -20 punten. Ik geef toe, we dachten op een rustig punt te zijn
gestopt, maar we stonden in een bocht en toevallig kwamen van beide kanten auto’s. Maar de toeterparade werd gevolgd door het opendraaien van een raampje en een minutenlange scheldparade. Welkom in
Frankrijk.
Eenmaal aangekomen in… nou je weet wel, die moeilijke naam hierboven… kwamen we in contact met een ander leuk stuk noord-Franse cultuur: het restaurant dat volgens Google open was, had de luiken
omlaag. De pizzeria ernaast had geen deeg meer maar zat even later gewoon weer pizza’s uit de delen, en de enige zaak die ons kon en wilde bedienen… was geen Fransman. We heerlijk om jezelf met
Kebab te verwennen op Vaderdag
Morgen eindelijk frisser. Laten we bidden tot St. Christoffel (of Marjon de Hond) dat het waar is…
Dag 3 - Dinant (B) > Mareville (F)
Zo zo. Vandaag was wel een beproeving. We hebben de hele dag in een bakoven gezeten, met hitterecords in België en Frankrijk. Dus we hebben maar het Spaanse ritme gepakt, door om 07:10u te vertrekken, in de heerlijke kou van de Maas in de morgen.
We kozen iets wat voor mij een dubbele beproeving was: de Ardenne route. Terwijl we in Dinant alleen maar de Maas hadden hoeven volgen om binnen 15km in Frankrijk te zijn, hebben we een hele dag langs de grens gereden om er pas op het laatste moment over te steken. Maar de tweede beproeving was erger: hoogtemeters! Van Arnoud een oude liefde “ik rijd het lekkerst op een lang klimmetje van 5%”, maar ik moet die liefde nog ontdekken. Voor mij is het vooral hard werken, laagste versnelling, hoogste hartslag…
1921 hoogtemeters hebben we gemaakt. Dat is dus in een keer op de fiets naar Verbier (en dan door naar het bergstation). De Amstel gold race doet er geen 2000 maar 3000. Maar die gaan daarna naar huis om op de bank te liggen. Wij gaan nog 2 weken door…
We hebben wel weer lekker treinspoortjes gereden. Inclusief een mooi mistig tunneltje
En 5 uur later en 80km verder een Siësta van 2 uur bij een supermarkt in Paliseul. Je kunt je prima twee uur onder een afdakje bij de lokale Spar vermaken: twee kartonnen dozen gepakt om op te
zitten, en na een heerlijke lunch uit een weer fantastisch koude supermarkt hebben we als Waldorf&Standler een beetje commentaar zitten geven over alle lokale passanten.
Het tweede deel van de dag, van 14-19u, brengt ons eindelijk naar Frankrijk. Via een klein straatje, met een oud douanehuisje.
En dan nog even van Montmédy naar onze herberg in Marville. Over een veel te drukke D-weg die stiekem blijft stijgen tot vlak voor het eind. Dan snap je weer waarom we een routeboekje gekocht
hebben voor autoluwe routes door Europa. Wat een onrust zeg, fietsen over zo’n D-weg.
De auberge is een feest en de maaltijd doet ons al gauw de zware route vergeten.
Morgen hopelijk een paar graadjes kouder. Help het ons hopen. ?
Dag 2 - Pelt (B) > Dinant (B)
Ik heb dus de hele dag gedacht dat er het maar beter was om vandaag geen blog te schrijven. Want er gebeurde eigenlijk helemaal niets behalve fietsen. Maar man wat was dat mooi. Ik ben best trots op de Nederlandse fietspaden, maar dat is niets vergeleken bij de prachtige fietsroutes die we in België gezien hebben. Bijna geen auto gezien, eigenlijk allen maar op oude spoorverbindingen gezeten, en de hele dag in bossen en weilanden vertoefd. Okee, in Beringen een mooie oude mijn gezien en een fietser in nood geholpen. Of althans, ik heb ernaar gekeken en Arnoud vond de oplossing, wat ben ik eigenlijk voor fietsen maker… ??)
We hebben gelunched in een plaatsje met vijf O’s (volgens Arnoud): Geetbets. De Delhaize was eigenlijk het enige plekje waar het nog enigszins koel was binnen (28 graden buiten) Ik wilde eigenlijk in de koeling gaan zitten voor de lunch.
Toen kwam er weer een prettig stukje…niets. Het enige vermaak onderweg was tussen Tienen en Jodange (intussen al Wallonië), dat was een bezoek aan de brouwerij van Hoegaarden. Maar we waren zo druk met niets dat we daar strak aan voorbij zijn gereden. Echezee en Longchamps waren eigenlijk ook niet zo veel, en we zaten zo lang op een bospad op zoek naar een terras voor een pintje dat we maar gewoon in the middle of nowhere zijn gestopt voor een pauze.
Toegegeven: Namur was een mooie stad, bijna druk in contrast met een hele dag stilte, en de tocht langs de Meuse tot aan ons eindpunt had dankzij de zomerse dag wel Rivièra achtingen kwaliteiten. Boeiend overigens om je dorp aan de rivier dan ook Rivière te noemen. Ik denk dat dat gewoon is ontstaan “waar woon je?” - “ a la rivière” - “oh heet dat dorpje zo?”
Dinant is een mooi eindpunt. De woonplaats van ene meneer Sax, de uitvinder van de …nou ja, dat snap je wel. En om toch nog even op een hoge noot te eindigen mochten we voor onze overnachting nog
een steil klimmetje het Maasdal uit doen. Heerlijk als je je benen al 158km helemaal hebt leeg gefietst.
maar beloofd is beloofd: we zitten al vlak bij de Franse grens. Gaan er morgen alleen waarschijnlijk nog een hele dag langs fietsen….
Dag1- Wassenaar > Pelt (B): de kop is eraf.
De kop is eraf. En hoe! We hadden een en al zon, en en zo een mild windje tegen dat het eerder verkoelen dan vervelend was. Arnoud en ik begonnen op een bekend stukje van onze proef- en
trainingsrondjes.
Via Stompwijk, Zoetermeer en Gouda komen we in het altijd shone Schoonhoven, en pakken het pontje over de Lek. En dan komt het avontuur pas echt. “If I take one more step, I’ll be further away from
home than I’ve ever been” zei Sam tegen Frodo.
Even afstappen op het pontje is wel effe lekker.
mee komen in het gebied waar Nederland weer een dialect heeft en alle plaatsnamen dubbel zijn: Gorkum, Wochum…om vervolgens via de Drunense duinen naar Oisterwijk, “het Wassenaar van Brabant” te
komen.
Tja ,toen we wegreden zeiden we rustig te beginnen, met een kilometertje of 100 op een dag. Maar Den Bos en Tilburg ligt achter ons en we trappen zo lekker! Bij Dommelen net onder Eindhoven boeken
we onze overnachting. Nog maar 20 kilometer tot Pelt in België. Waarom ook niet? Het gaat toch zo lekker… Treinsporen zijn hier omgebouwd tot fietspaden, dus dat fietst als een…
Uiteindelijk checken we in in onze tipi tent met een goede 176 kilometer in de benen. Als we de eigenaren vertellen dat we vandaag van Den Haag komen en morgen verder trekken naar Barcelona is het
even stil…
maar even lopen naar het restaurant voor de afwisseling. En we eten ons bol, want weer een voordeel van veel fietsen: je kunt eten wat je wilt!
Wat een feest voor zo’n eerste dag. Nu al helemaal in de flow en zin in weer een mooi stuk België morgen. Misschien wel door tot de Franse grens? We gaan het zien.
Voor de Strava helden onder jullie:https://strava.app.link/RJY4LyCPUqb