Zo zo. Vandaag was wel een beproeving. We hebben de hele dag in een bakoven gezeten, met hitterecords in België en Frankrijk. Dus we hebben maar het Spaanse ritme gepakt, door om 07:10u te vertrekken, in de heerlijke kou van de Maas in de morgen.

We kozen iets wat voor mij een dubbele beproeving was: de Ardenne route. Terwijl we in Dinant alleen maar de Maas hadden hoeven volgen om binnen 15km in Frankrijk te zijn, hebben we een hele dag langs de grens gereden om er pas op het laatste moment over te steken. Maar de tweede beproeving was erger: hoogtemeters! Van Arnoud een oude liefde “ik rijd het lekkerst op een lang klimmetje van 5%”, maar ik moet die liefde nog ontdekken. Voor mij is het vooral hard werken, laagste versnelling, hoogste hartslag…

1921 hoogtemeters hebben we gemaakt. Dat is dus in een keer op de fiets naar Verbier (en dan door naar het bergstation). De Amstel gold race doet er geen 2000 maar 3000. Maar die gaan daarna naar huis om op de bank te liggen. Wij gaan nog 2 weken door…

We hebben wel weer lekker treinspoortjes gereden. Inclusief een mooi mistig tunneltje

En 5 uur later en 80km verder een Siësta van 2 uur bij een supermarkt in Paliseul. Je kunt je prima twee uur onder een afdakje bij de lokale Spar vermaken: twee kartonnen dozen gepakt om op te zitten, en na een heerlijke lunch uit een weer fantastisch koude supermarkt hebben we als Waldorf&Standler een beetje commentaar zitten geven over alle lokale passanten.

En dan nog even van Montmédy naar onze herberg in Marville. Over een veel te drukke D-weg die stiekem blijft stijgen tot vlak voor het eind. Dan snap je weer waarom we een routeboekje gekocht hebben voor autoluwe routes door Europa. Wat een onrust zeg, fietsen over zo’n D-weg.
De auberge is een feest en de maaltijd doet ons al gauw de zware route vergeten.

Morgen hopelijk een paar graadjes kouder. Help het ons hopen. ?