rogier-egmond.reismee.nl

Dag 10 - Aubusson d’Auvergne(F) > Arlempde(F)

Nou, dat was me het dagje wel. Omdat het een bergetappe was begin ik met mijn hoogtemeters van vandaag: 2155m gestegen. De dag was kort samengevat stijgen, dalen, lunch, stijgen, dalen, snack, stijgen, dalen, diner. Maar wow, wat een dag. Ik praat niet graag in superlatieven, maar dit was de mooiste fietsdag van mijn leven.

Het ontbijt van onze rugby held was magnifiek, ondanks dat hij wat weinig geslapen had. We kregen kaas uit Ambert, die niet alleen heerlijk maar ook onze volgende stop was. De reis omhoog uit midden aarde was te doen qua fiets inspanning, maar was werkelijk een prachtige route door het groen. Het bleek dat ik niet had overdreven (terwijl ik hoopte dat we te hebben gedaan, ik houd van superlatieven) toen ik zei dat we geen stokbrood binnen 40km van onze slaapplek konden krijgen. Daar hebben we dus maar even lekker uitgepakt met een koffie op een terrasje in Ambert en het gebruikelijk superlatief consumeren bij de bakker. Je kunt eten wat je wilt, het gaat toch allemaal de ‘oven’ in. Dus een taartje mist eigenlijk nooit bij de lunch.


Maar voor we hier waren, waren we pas echt in ‘hoger sferen’. Een “klimmetje” zoals Arnoud het liefkozend noemt, is nog niet mijn grootste liefde, maar ik begin de lol ervan te begrijpen.
Want de beloning is niet alleen dat je weer omlaag mag, het is ook het prachtige uitzicht wat je zo voelt te verdienen omdat je het zelf bij elkaar getrapt hebt. Ieder uitzicht was een schilderij, en we voelden ons in een film met 2 hoofdrolspelers en 2 toeschouwers.
De topper vond ik wel toen Arnoud zei “pas op, een blinde bocht”. Dat was maar deels waar. Want de bocht ging naar links, dus je kon inderdaad niet zien of er links een auto aankwam, maar rechts zag ik een uitzicht zo mooi en zo weids, dat ik niet eens probeerde het te vangen. “Stop making pictures, enjoy the f*ing moment”. Bij een latere stop vond ik het moment wel, en zo krijg je een beetje een indruk:

We waren samen echt in hoger sferen, niet allen omdat we door Job en langs de prachtige kerkjes fietsten, maar ook omdat de rust ons weer tot de kern brengt. Ik ga zingen als ik in m’n element ben, net als mijn moeder. Dus ik heb me ontpopt tot de troubadour van ons 2en.
Vandaag zong ik “Verloren tijd” van Klein Orkest. Een klassiekertje in de vrijbuiters gemeenschap. Luister gerust eens goed naar de tekst: https://open.spotify.com/track/6o8Hd5kUHmhryL4ba0HiAk?si=P2ocp81BQxSrfv8_N37VVQ (wij zijn uiteraard op dit moment niet de Man met Spijt die wordt bezongen, maar de Zwervers en Helden)

Na Ambert kwam weer een klim en een daling voor Le-Puy-en-Velay, waar ‘hoger sferen’ denk ik geen toelichting behoeft (behalve dan: weet je waarom ik zo serieus kijk? Omdat het SERIEUS hoog is!)

En toen kwam er nog weer een toppuntje van de dag. We hebben ontdekt dat fietsers eigenlijk steevast ook iets met treinen hebben. Dus als je Le-Puy weer over een oud treinspoortje mag wegfietsen, met welgeteld 3 tunnels waarvan een zelfs 1134m lang, dan ga je natuurlijk lekker tjoeke-tjoeke-fuut-fuut! naar boven.

Het deed me goed te horen dat onze pro Arnoud me een held noemde, en zelf ook wel klaar was met al dat fietsen vandaag. Want 151km dat schudden we dees’ daags zo uit onze mouw, maar met 2155 hoogtemeters erbij is dat best wel een topprestatie.

We eindigden de dag makkelijk. Dachten we. Want Arnoud had een Chambre d’Hote met Table d’Hote gevonden. Normaal is eten of slapen goed te regelen, maar beiden op dezelfde plaats een uitdaging. Dus dit scheelde een hoop gedoe dachten we nog. Maar wat bleek? Alleen maar Fransen en een gastheer uit Marseille. Er werd me toegefluisterd dat die nogal bekend staan om hun “Blaguer”, grappenmakerij. De grappen en grollen vlogen over tafel, en Arnoud en ik konden het net bijhouden. Ik voelde me helemaal de held toen ik er ook een grapje in kon gooien. Meestal heb je een taal onder controle als je er grappen in kunt maken.

Nou ja, wat een dag. Deze held gaat slapen. Met veel dank aan Arnoud die me dit zwervend avontuur heeft ingetrokken, en Klein Orkest, voor het inzicht dat je de tijd vooral niet moet verliezen maar beter ten volle kunt genieten.

Reacties

Reacties

Inge Egmond

Je hebt schrijverstalent “pas mal du tout, tes histoires”

Pien

Gier, je schrijft als een impressionist, ik fiets met je mee, maar het put me totaal niet uit !

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!