Lekker rustig dagje vandaag. We vertrokken na een gebruikelijk ontbijtje bij de boulanger uit de stad. Als je je door de ochtendspits van een kleine stad in Frankrijk heen worstelt, weet je ineens weer te waarderen waarom je een route met vooral autoluwe en autovrije wegen hebt gekozen. Toen we terug op onze route waren voelde het werkelijk als “veilig thuis”. We volgden met de route de stroom van de rivier l’Herault, wat natuurlijk ruim in ons helden-thema paste. We volgden de rivier van zo dichtbij dat een deel van de weg regelmatig overstroomt en wordt afgesloten. Gelukkig niet vandaag, want we hebben al zo vaak “Route Barree”gehad dat we hebben overwogen om onze route zo te dopen.

Meermaals geprobeerd om ook even aan de waterkant te komen, want immers hadden we de zwembroek, handdoek en slippertjes niet voor niets ingepakt. Na een aantal mislukte pogingen en een hoop frustratie dat ieder zichzelf respecterend stukje rivierkust was geclaimd als privé terrein, hebben we er toch eindelijk een gevonden. Heerlijk.

Met al dat vertier zijn we wel wat tijd verloren, dus we dachten ons doel op een ‘magere’ 130km te stellen in plaats van door te rijden naar de Middellandse zeekust. Maar dat viel even mee! We kregen een heerlijk windje in de rug toen we het dal van l’Herault uit geklommen waren. Op de vlakte daarboven staat altijd wind zo te zien, want alle bomen zijn scheef gegroeid. Doet me ineens herinneren dat Milja en ik aan het begin van onze liefdes carrière als studentjes samen kampeerden op een camping zoals deze (of was het deze Milja?) We zijn toen na 2 nachten uit gecheckt, want die wind was niet te harden!

Uiteindelijk met al die rugwind al om 17:30 aangekomen in Pézanas. We hadden alle tijd voor een borrel hapje, een wasje gedraaid, en nog alle tijd om een leuk eettentje te gaan zoeken.

We hebben alleen iets spannends ontdekt: als het zo doorgaat zijn we te vroeg in Barcelona, we kunnen er al over een dag of 3 zijn. Je maakt natuurlijk allerlei scenario’s in je hoofd, maar “wat gaan we doen als we te vroeg aan zijn?” was daar niet 1 van.

Och ja, genoeg te doen daar. We vermaken ons wel. Tot morgen!